១-អាដាម ស្មីត(១៧២៣-១៧៩០)
អាដាម ស្មីត ទស្សនៈមានលក្ខណៈសាមញ្ញ ពោលគឺ «ប្រសិនបើមានទំនិញ ឬ សេវាខ្លះ ដែលបុគ្គលិកម្នាក់ៗឲ្យតម្លៃ ប៉ុន្តែ វាមិនទាន់ត្រូវបានផលិតនូវឡើយ នោះសហគ្រិននឹងស្ម័គ្រចិត្តវិនិយោគទៅលើផលិតកម្មទំនិញ និង សេវានោះ។ សហគ្រិនជាទូទៅ តែងតែស្វែងរកឱកាសដូច្នោះដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់ខ្លួន»។ ការពិត នៅក្នុងការអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែង ប្រសិនបើតម្លៃដែលអ្នកប្រើប្រាស់ផ្តល់ឲ្យចំពោះផលិតផលណាដែលខ្ពស់ជាងថ្លៃដើមផលិតកម្ម សហគ្រិននឹងផលិតទំនិញ នោះទទួលជោគជ័យក្នុងការបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ ដែលប្រការនេះគេអាចនឹងបន្តអត្ថិភាពរបស់គេនៅក្នុងទីផ្សារតទៅទៀត។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ក្នុងគំនិតនេះ រដ្ឋមិនត្រូវចូលរួមក្នុងការសម្រេចចិត្តថា តើត្រូវផលិតទំនិញណា ឬ តម្រូវឲ្យសហគ្រាសមូយណាជាអ្នកផលិតនោះទេ។
អាដាម ស្មីត មានបំណងចង់បង្ហាញថាកត្តាជំរុញការប្រកួតប្រជែង និង ប្រាក់ចំណេញ នឹងធ្វើឲ្យបុគ្គលិកម្នាក់ៗ ខិតខំដើម្បីសម្រេចចិត្តបានប្រយោជន៍ដល់ខ្លួន ហើយប្រការ នេះទីបំផុតនឹងបម្រើដល់ផលប្រយោជន៍សាធារណៈ។ ក្នុងន័យនេះ ដោយសារតែហេតុផលប្រាក់ចំណេញ និង លើកទឹកចិត្តឲ្យបុគ្គលម្នាក់ៗប្រកួតប្រជែងក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ទំនិញដល់មានតម្រូវការ។ ទីបំផុតមានតែសហគ្រាសដែលផលិតទំនិញតាមតម្រូវការនៅក្នុងតម្លៃកម្រិតទាប តាមតែអាចធ្វើទៅបានទេ ដែលអាចរក្សាអត្ថិភាពរបស់ខ្លួនបាន។ អាដាម ស្មីត បានអះអាងទៀតថា សេដ្ឋកិច្ចនឹងត្រូវដឹងនាំដោយដៃអរូបី (Invisible Hand) ក្នុងការផលិតនូវអ្វីដែលគេចង់បាន និង តាមមធ្យោបាយដ៏ប្រសើរបំផុតដែលអាចធ្វើទៅបាន។
គំនិតរបស់អាដាម ស្មីត មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់រដ្ឋាភិបាល និង សេដ្ឋវិទូទាំងឡាយនាសម័យរបស់ខ្លួន។
២-ហ្សូហ្សេហ្វ ស៊្សូមពីទ័រ (១៨៨៣-១៩៥០)
ហ្សូហ្សេហ្វស៊្សូមពីទ័រ (Joseph Schumpeter) សេដ្ឋិច្ចសំដៅទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលជាប់ពាក់ពន្ធទៅនឹងការផ្លាស់ប្តូរ។ គាត់បានសិក្សាទាំងការផ្លាស់ប្តូរសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងរយៈពេលខ្លី និង និន្នាការសេដ្ឋកិច្ចរយៈពេលវែង ហើយគាត់ក៏បានត្រួតពិនិត្យផងដែរនូវកត្តាទាំងឡាយ ដែលរួមចំណែកឲ្យមានការកើនឡើង និង ធ្លាក់ចុះនៃមូលធននិយម។
ស៊្សូមពីទ័រ «ភ្នាក់ងារសេដ្ឋកិច្ចប្រកបដោយជោគជ័យ អាស្រ័យទៅនឹងបញ្ហា ឬ គោលនយោបាយគាំពារ និង ឧបករណ៍គោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចផ្សេងៗទៀតៗ»។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះបីជាយ៉ាងណា ការវិវត្តន៍សេដ្ឋកិច្ច សង្គម និង ការជឿនលឿនផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចវិទ្យា ព្រមទាំងឥទ្ធិពលនៃសកលភាវូបនីកម្ម ទាមទារឲ្យមានកំណែតម្រូវនៃគំរូនេះ។
ទីមួយ កំណើននៃវណ្ណៈសហគ្រិន ទីផ្សារ និង ផ្នែកឯកជន ដែលកាន់តែរឹងមាំបានបន្ថយការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់រដ្ឋក្នុងសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច។ ជាក់ស្តែងសេដ្ឋកិច្ចសំខាន់ៗ និង ក្រុមវិនិយោគ ដែលមានផលប្រយោជន៍ពិសេស បានក្លាយទៅជាអ្នកបញ្ចូលដ៏មានឥទ្ធិពលទៅលើប្រតិបត្តិការរបស់រដ្ឋ។
ទីពីរ ការជឿនលឿនយ៉ាងឆាប់រហ័សនៃបច្ចេកវិជ្ជា និង សកលភាវូបនីយកម្មទំនាក់ទំនងខាងសេដ្ឋកិច្ច ធ្វើឲ្យមានសេចក្តីត្រូវការខ្លាំងឡើងចំពោះសហគ្រាសក្នុងការព្យាករណ៍ និង ភាពអាចផ្លាស់ប្តូរទៅបាន តាមការប្រែប្រួលសេដ្ឋកិច្ច។ ភាពស្ពឹក (Rigidity) នៃរបបគ្រប់គ្រង និង ឧបករណ៍ជាច្រើនរបស់រដ្ឋ គឺមិនសមស្របចំពោះតួនាទីថ្មីនេះទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវបង្កើតតួនាទីថ្មីមួយសម្រាប់រដ្ឋ ដែលផ្អែកលើការរួមផ្សំនៃអន្តរាគមន៍ផ្លាស់ និង ដោយប្រយោលដែលមាននិន្នាការទន់ភ្លន់តាមកាលៈទេសៈ។ ក្នុងន័យនេះ គំរូ «ការសម្របសម្រួលតាមទីផ្សារ «ស៊្សូមពីទ័រ (Market Friendliness) ជាលក្ខណៈសម្គាល់ដ៏សំខាន់នៃតួនាទីរបស់រដ្ឋ និង ទីផ្សារក្នុងសេដ្ឋកិច្ច។
៣-កេនស៍ (១៨៨៣-១៩៤៦)
ទ្រឹស្តីសាមញ្ញ ស្តីពីការប្រើប្រាស់ដែលលើកឡើងដោយ កេនស៍ បង្ហាញថា ចំណាយរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ ទទួលឥទ្ធិពលជាចម្បងពីចំណូលចរន្ត។ ការទាញសន្និដ្ឋានមួយចេញពីទ្រឹស្តីសាមញ្ញរបស់កេនស៍ គឺថា មួយផ្នែកនៃចំណូល ដែលបានប្រើប្រាស់អាចថយចុះ ហើយមួយចំណែកដែលបានសន្សំទុក អាចកើនឡើងនៅពេលដែលចំណូលកើនឡើង។
ការទទួលស្គាល់ថា ចំណាយពឹងអាស្រ័យទៅលើចំណូលពេលអនាគតជួយឲ្យគេអាចពន្យល់អំពីការពិតនេះ។ នៅពេលណាដែលចំណូលរបស់ខ្ញុំកើនឡើង ខ្ញុំរំពឹងថានឹងបង្កើនចំណាយរបស់ខ្ញុំនៅពេលអនាគត។ ជាលទ្ធផល ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវសន្សំថវិកាកាន់តែតិចនាពេលបច្ចុប្បន្ន សម្រាប់ការប្រើប្រាស់នៅពេលអនាគត។
៤-ហ្រ្វីដមែន (១៩១២-២០០៦)
ទ្រឹស្តីហ្រ្វីដមែន (ទីមួយ) ការសិក្សារបស់លោកអំពីអនុគមន៍នៃខ្សែកោងប្រើប្រាស់ (ទីពីរ) ទឡ្ហីករណ៍ស្តីពីការលំបាក និង បញ្ហាជាមួយការអនុវត្តគោលនយោបាយស្ថិរភាវូបនីយកម្ម (ទីបី) ការចូលរួមចំណែករបស់លោកក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ និង ទ្រឹស្តីរូបិយវត្ថុ។
ក្នុងចំណោមសេដ្ឋវិទូទាំងអស់ ហ្រ្វីដមែន មានកិត្តិស័ព្ទយ៉ាងល្បីល្បាញបំផុត ដោយសារបូជនីយកិច្ចរបស់លោក ប្រឆាំងនឹងបដិវត្តន៍កេនស៍និយម (Keynesian Revolution)។ ទង្វើនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើទឡ្ហីករណ៍ប្រឆាំងនឹងការប្រើប្រាស់គោលនយោបាយស្ថិរភាពវូបនីយកម្ម ដើម្បីគ្រប់គ្រងអតិផរណា ឬ និកម្មភាព។ ចំពោះហេតុផលមួយចំនួន ហ្រ្វីដមែន បានលើកឡើងថា គោលនយោបាយសារពើពន្ធមិនអាចដំណើរការបានទេ។ ចំណែកឯគោលនយោបាយសារពើពន្ធ សកម្មធ្វើឲ្យខួបសេដ្ឋកិច្ចកាន់តែដុនដាបថែមទៀត និង បណ្តាលឲ្យមានអតិផរណាកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ស្នាដៃរបស់ ហ្រ្វីដមែន ស្តីពីអនុគមន៍ខ្សែកោងនៃការប្រើប្រាស់តួនាទីរូបិយវត្ថុក្នុងសេដ្ឋកិច្ច និង អត្រានិកម្មភាពធម្មជាតិ ទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែមានប្រតិឃាតប្រឆាំងនឹងទស្សនៈបែបអន្តរាគមន៍និយមរបស់កេនស៍ និង អ្នកដែលយល់ស្របតាម កេនស៍។ ស្នាដៃរបស់ ហ្រ្វីដមែន គាំទ្រទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក អំពីសេដ្ឋកិច្ចមួយដែលដំណោះស្រាយបានប្រសើរបំផុត ប្រសិនបើពុំមានការជ្រៀតជ្រែកដោយអ្នកកំណត់គោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ច។
៥-ទ្រឹស្តីឧត្តមភាពប្រៀបធៀប និង ឧត្តមប្រកួតប្រជែង
ក.ទ្រឹស្តីឧត្តមភាពប្រៀបធៀបរបស់លោក អាដាំស្មីត ឆ្នាំ១៧២៣-១៧៩០
ការងារជាប្រភពនៃគ្រប់ធនធាននៃគ្រប់តម្លៃ។ អាដាំស្មីត ធ្វើការវិភាគធនធានចំណុះទៅនឹងការងារ ការចាត់ចែងការងារ ការបែងបែកការងារ។ ជនម្នាក់បានដឹងខ្លួនឯងថាសម្បទានពីកំណើតគឺចេះធ្វើធ្នូ ប៉ុន្តែ ពុំសូវមានសម្បទានចំពោះការប្រមាញ់។ ជននោះក៏ធ្វើធ្នូជាច្រើន ដោយបង់បោះចោលនូវសកម្មភាពប្រមាញ់ ហើយផ្លាស់ប្តូរធ្នូដែលគាត់ផលិតបាន ជាមួយនឹងសត្វដែលគេបរបាញ់បាន។ គាត់អាចនឹងទទួលបានសត្វដ៏ច្រើន ដោយសារតែគាត់ធ្វើធ្នូជាជាងគាត់ទៅបរបាញ់សត្វដោយខ្លួនឯង។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកបរបាញ់ក៏មានសេចក្តីរីករាយ ដោយបានទទួលនូវធ្នូដែលមានគុណភាពល្អ ការបរបាញ់របស់គេក៏បានកើតឡើង។
តាមទស្សនរបស់ លោកអាដាំស្មីត កម្មករម្នាក់នៅដាច់តែឯងទោះបើជាមានភាពប៉ិនប្រសបយ៉ាងណា ក៏មិនអាចឈានដល់ការផលិតនូវម្ជុលបានច្រើនក្នុងមួយថ្ងៃដែរ។ ប៉ុន្តែ កម្មករជាច្រើនដែលការងារត្រូវបានចាត់ចែង ក្នុងកម្មន្តសាលមួយ ដែលមានផលិតកម្មខ្ពស់ ជាងកម្មករម្នាក់ទាក់ពីខ្សែរម៉ូប៉ីនកម្មករម្នាក់ទៀតរៀតរៀបចំឲ្យត្រង់ អ្នកទីបីកាត់ជាកង់ អ្នកទីបួនសម្រួច អ្នកទីប្រាំសំលៀងខាងចុងសម្រាប់ធ្វើក្បាល តាមរបៀបនេះ កម្មករដប់អ្នកអាចផលិតម្ជុលចំនួន ៤៨.០០ក្នុងមួយថ្ងៃ។ មូលធនបានអនុញ្ញាតឲ្យមាននូផលិតកម្មនៃការងារ។ ហេតុអ្វីបានជាផលិតកម្មកើនឡើង?
១-មានការបែងចែកភារកិច្ចធ្វើឲ្យមានការរីកចម្រើន ខាងភាពប៉ិនប្រសប់របស់បុគ្គលម្នាក់ៗ
២-គេអាចអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែង នូវការចំនេញពេលវេលាដែលត្រូវឆ្លងកាត់ពីប្រតិបត្តិការមួយទៅប្រតិបត្តិការមួយទៀត។
៣-ការចាត់ចែងណាមួយ ដែលបង្កើននូវសមត្ថភាពច្នៃប្រឌិត និង ការបញ្ជូលនូវបច្ចេកវិទ្យាថ្មីរបស់មនុស្ស។
ការបែងចែកការងារបានធ្វើឲ្យពិភពលោកប្រែប្រួល ទៅជារោងជាងដ៏ទូលំទូលាយមួយ ដែលបុគ្គលម្នាក់ៗមានសមត្ថភាពរៀងៗខ្លួន មានឯកទេសរៀងៗខ្លួន។ ដូចគ្នាដែរ ប្រទេសដែលផលិតស្រូវអាចដោះដូរជាមួយប្រទេស ផលិតគ្រឿងយន្តកសិកម្ម ដោយពួកគេផលិតអង្ករកាន់តែច្រើន ហើយដូរយកគ្រឿងយន្តកសិកម្មបានកាន់តែច្រើន។ អ្នកផលិតគ្រឿងយន្តកសិកម្ម រីករាយណាស់ដោយគ្រឿងយន្តរបស់គាត់ដូរអង្ករបានច្រើន។ រីឯអ្នកផលិតអង្ករ ក៏រីករាយដែរ ដោយសារអង្កររបស់ គាត់ដូរបានគ្រឿងយន្តកសិកម្មយកមកប្រើប្រាស់ ដើម្បីផលិតស្រូវអង្ករបានកាន់តែច្រើន ធ្វើឲ្យផលិតកម្មអង្កររបស់គាត់កើនឡើង។ ប៉ុន្តែអ្នកផលិតអង្ករអ្នកម្នាក់នៅដាច់តែឯង មិនអាចផលិតអង្ករបានច្រើនឡើយ។ កម្មករជាច្រើនធ្វើការងារដែរ៖
-ម្នាក់នៅទីលានហាលស្រូវដើម្បីហាលស្រូវ
-ម្នាក់ទៀតបើកគ្រឿងចក្រប្រមូលស្រូវពីលាន ដាក់ក្នុងតៅម៉ាស៊ីនដើម្បីកិន
-កម្មករទីបីឈរបញ្ជាម៉ាស៊ីន និង កែតម្រូវធ្មេញត្បាល់
-កម្មករទីបួន ច្រក ថ្លឹងដេរការុងអង្ករ
-កម្មករទីប្រាំលើកអង្ករដាក់ម៉ាស៊ីន នាំកាន់កន្លែងស្តុកអង្ករ
-កម្មករទីប្រាំមួយ រៀបចំអង្ករនៅកន្លែងស្តុកតាមបច្ចេកទេស
-កម្មករម្នាក់ទៀតដឹកជញ្ជូនទៅកន្លែងសម្រាប់ធ្វើការបែងចែក
-កម្មករតែប្រាំពីរអ្នកអាចផលិតអង្ករបាន៥០តោន ឬ ច្រើនជាងនេះ ក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយសារកម្មករម្នាក់ៗមានសមត្ថភាព និង ឯកទេសរៀងៗខ្លួន។
ខ. ទ្រឹស្តីឧត្តមភាពប្រៀបធៀបរបស់លោក ដាវីតរីកាដូ
លោក ដាវីតរីការដូ ពឹងផ្អែកលើការសន្មត់ដូចតទៅ៖
១-មានតែប្រទេសពីនិងផលិតផលពី
២-ពាណិជ្ជកម្មសេរី
៣-កំលាំងពលកម្មនៅក្នុងប្រទេសនីមួយៗ មានចលនាពេញលេញ ប៉ុន្តែ អតុល្យភាពរវាងប្រទេសទាំងពីរ
៤-ថ្លៃដើមផលិតកម្មថេរ
៥-គ្មានចំណាយដឹកជញ្ជូន
៦-គ្មានការប្រែប្រួលបច្ចេកវិទ្យា
ប្រសិនបើប្រទេសមួយ មានឧត្តមភាពដាច់ខាតនៅក្នុងផលិតកម្មផលិតផលទាំងពីរ ដោយការធ្វើឯកទេសនីយកម្ម ពាណិជ្ជកម្មរបស់ប្រទេសទាំងពីរ នៅតែទទួលប្រាក់ចំណេញ ប្រទេសមួយដែលមានឧត្តមភាពប្រៀបធៀប នៅពេលដែលខ្លួនមិនអាចផលិតទំនិញឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាពខ្លាំងជាងប្រជាជនដ៏ទៃទៀត ក៏ប៉ុន្តែ ផលិតទំនិញឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាពខ្លាំងជាងទំនិញដ៏ទៃទៀតដែលខ្លួនមាន។
សន្មតថាប្រទេសទាំងឡាយ ត្រូវបានជំរុញដោយការធ្វើជាអតិបរិមា នៃផលិតកម្ម និង ការប្រើប្រាស់។ សន្មតថាមានប្រទេសតែពីរទេដែលបានរួបរួមនៅក្នុងផលិតកម្ម និង ការប្រើប្រាស់ទំនិញតែពីប៉ុណ្ណោះ។ សន្មតថា វាគ្មានថ្លៃដើមនៃការដឹងជញ្ជូនទំនិញ ដែលធ្វើពាណិជ្ជកម្មសន្មតថា ការធ្វើឯកទេសនីយកម្មលើទំនិញតែមួយ មិនអាចទទួលបានលទ្ធផលនៃប្រាក់ចំណេញដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពបានទេ។
គ.ទ្រឹស្តីឧត្តមភាពនៃការប្រកួតប្រជែង
ទ្រឹស្តីឧត្តមភាពនៃការប្រកួតប្រជែងរបស់លោក ដាវិតរីកាដូ ឯកទេសកម្មបង្កើនផលិតភាពដំណើរការ ដែលប្រជាជាតិនាំទំនិញចេញ ជាប់ទាក់ទងទៅនឹងការដោះដូរក្នុងចំណោមប្រទេសទីទៃពីគ្នា។ នៅពេលខ្លះ ក្រុមខ្លះមានគោលដៅធ្វើពាណិជ្ជកម្មក្រៅប្រទេស ហើយប្រទេសនានាបង់ពន្ធលើទំនិញនាំចូល ឬ ក៏បង់តាមចំនួនកម្រិត ការអនុវត្តបែបនេះហៅថាការការពារនិយមសេដ្ឋកិច្ចមួយ ដែលចូលរួមក្នុងសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក គឺជាខឿនសេដ្ឋកិច្ចបើកចំហរឲ្យមានការប្រកួតប្រជែង រង្វាស់ដ៏មានសារៈសំខាន់មួយនៃភាពបើកចំហរ គឺរ៉េត្យូនៃការនាំចេញ ឬ នាំចូលរបស់ប្រទេសមួយ ធៀបទៅនឹងផលទុនជាតិដុលរបស់ប្រទេសគេប្រទេសនីមួយៗ ឯកទេសកម្មក្នុង។ ផលិតកម្ម និង នាំចេញទំនិញដែលគេអាចផលិតដោយថ្លៃធៀបទាប ក្នុងករណីដែលគេមានឧត្តមភាពខ្ពស់ជាងប្រទេសដ៏ទៃ ប្រទេសផ្សេងទៀតនឹងនាំចូលទំនិញដែលផលិតផលរបស់គេមានតម្លៃខ្ពស់ ក្នុងករណីដែលគេពុំសូវមានឧត្តមភាពផលិត ឬ តិចជាងប្រទេសដ៏ទៃទៀត។ ហេតុអ្វីបានជាប្រទេសនានាធ្វើឯកទេសកម្មក្នុងផលិតកម្ម? លោកដាវិតរីកាដូ ឆ្នាំ១៨១៧ បានផ្តល់នូវភស្តុតាងដ៏ល្អនៃឯកទេសកម្មអន្តរជាតិដោយទទួលបានផលពីជាតិមួយហៅថា ផលនៃច្បាប់ឧត្ថមភាពប្រកួតប្រជែង។ ការប្រកួតប្រជែងដោយសេរី គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារ។ ភាពផ្តាច់មុខផ្ទុយនឹងការប្រកួតប្រជែងដោយសេរី កើតឡើងនៅពេលក្រុមហ៊ុន ឬ ក្រុមតូចមួយនៃក្រុមហ៊ុនត្រួតត្រាលើទីផ្សារផ្គត់ផ្គងទំនិញ ឬ សេវាទាំងមូលដែលគ្មានទំនិញ ឬ សេវាស្រដៀងគ្នាមកជំនួសបាន។ នៅពេលភាពផ្តាច់មុខកើតមានហើយ ក្រុមហ៊ុននានាអាចធ្វើសេចក្តីសម្រេច អំពីការកំណត់ថ្លៃឯករាជ្យពីយន្តការថ្លៃ។ មានចំណុចសំខាន់បីដែលកើតឡើង៖
១-តាមភាពផ្តាច់មុខថ្លៃមានកំរិតខ្ពស់ជាង តាមការប្រកួតប្រជែងដោយសេរី។
២-តាមភាពផ្តាច់មុខប្រាក់ចំណេញ មានកម្រិតខ្ពស់ជាងតាមការប្រកួតប្រជែងដោយសេរី
៣-តាមភាពផ្តាច់មុខ ប្រសិទ្ធិភាពផលិតផលមានកម្រិតទាបជាងការប្រកួតប្រជែងសេរី។
ការប្រកួតប្រជែងសេរី ធ្វើឲ្យការបែងចែកនូវធនធានមានប្រសិទ្ធិភាពអតិបរមា។ ដោយមកពីភាពផ្តាច់មុខ កម្រទទួលបាននៅកម្រិតដូចគ្នានៃប្រសិទ្ធិភាពនោះ ការប្រកួតប្រជែងសេរីត្រូវតម្លើងឲ្យនៅពីលើភាពផ្តាច់មុខ នៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារ។ ផលិតផលខុសប្លែកគ្នាជាលក្ខណៈល្អ នៃភាពប្រកួតប្រជែងហើយការឃោសនាគឺជាមធ្យោបាយមួយ នៃមធ្យោបាយមួយនៃមធ្យោបាយធំៗទាំងឡាយនៃការធ្វើឲ្យសម្រេច ហើយបន្ថែមកំលាំងចំពោះផលិតផលខុសប្លែកគ្នា ដោយបង្កើតរូបសញ្ញាការឃោសនា បញ្ចុះបញ្ចូលញ៉ាំងឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់ក្នុងចំណោមអតិថិជននានា។ ឧត្តមភាពប្រកួតប្រជែង ផ្តោតជាសំខាន់លើផលិតផលប្រសើរ ថ្លៃប្រសើរ ផ្សព្វផ្សាយប្រសើរ បែងចែកប្រសើរ មនុស្សប្រសើរ៕
